Huis! En keuken-koop-perikelen.

Jaaaaaa *zucht van verlichting* het is kerstvakantie! Twee weken he-le-maal niks doen en bijkomen. Lekker andere mensen uitlachen dat ze geen vakantie hebben. Nadenken over het afgelopen jaar. Lekker koken. Verslaafd raken aan Zelda op de DS. Maar vooral dromen over ons nieuwe huis!

In februari, als alles goed gaat en ik het nu niet zit te jinxen door er al over te vertellen, krijgen we de sleutel en ik heb een aantal foto's hier in een album neergezet, want het zijn er echt te veel om hier allemaal te plaatsen. Ooit wil ik een echte website waar dat op kan. (Lees: Inge! Help!)

Ik kan echt haast niet wachten om in het huis bezig te gaan en dan te vertrekken uit ons studentenpandje. Want hoe leuk en gezellig het ook is hier, ik wil toch wel graag een huis zonder schimmel in de badkamer en zonder demonische afzuigkap die steeds openvalt als je net iets heel erg sputterigs-prutteligs aan het koken bent. En een tuin waar wel zon in komt en waar niet alles binnen twee dagen afsterft. Een eigen huis, met mooie nieuwe keuken die we net hebben uitgezocht.

Dat uitzoeken had nog heel wat voeten in de aarde.. En als je dan ook nog allebei een hekel hebt aan alles wat ook maar in de buurt komt van woonwinkels/boulevards - dan lijkt het me duidelijk: hell. Eerst naar IKEA. Dat was deceptie numero uno. Zelf plannen is allemaal leuk en aardig, maar ik kan nog net een schroef aandraaien en lief is al niet veel technischer ingesteld (ja met computers, maar zolang je een keuken nog niet kan programmeren of uploaden van een USB-stick helpt dat ook niet echt). Het meisje-met-sullige-blik en bijbehorend haar - no offence - wat ons vervolgens moest gaan assisteren legde uit dat zij ook geen keukens kon plannen maar alleen aanwijzingen kon geven bij ons eigen ontwerp, en dat IKEA bij uiteindelijke verkeerde planningen niet verantwoordelijk is. Oftewel: op naar de gehaktballetjes, maar de keuken toch maar niet van IKEA.

Dus, wij naar de woonboulevard. Villa Arena. Bhuuu, dat was eng. De eerste keukenwinkel waar we inliepen was een groot doolhof van keukens (logisch) en opdringerige verkopers (niet zo logisch). Ter illustratie een gesprekje:

Ik: Kijk lief, wat vind je van die keuken?
Lief: Mwah. Weet niet.
Ik: En die dan? Mooi toch?
Lief: Mwah, weet niet. Hoe vind je dit dan?
Ik: Nee toch, dat vindt toch niemand mooi?
Lief: ... okee. Volgende..

*imagine - temperatuur daalt tot onder het vriespunt, stemming slaat om, help*

But suddenly a magic creature enters the scene!
(Beeld hierbij het volgende in: een lange slungelige enorm blije verkoper in een te ruim streepjespak met te glad met veel gel achterovergekamd haar die haast stuitert van opwinding dat hij z'n verhaaltje weer mag doen.. )

Keukenverkoper: Een hele goedenmiddag mevrouw en meneer. Wat valt u op aan onze keukens?
Ik: Euh, dat we ze allebei allemaal niet mooi vinden?
Lief: We kijken gewoon even r..
Keukenverkoper: Er is echt een heel duidelijk verschil tussen onze keukens en die van de concurrent!
Lief: We kijken liever nog even ve..
Keukenverkoper: Wij zijn namelijk goedkoper! Er valt hier NIETS te onderhandelen! Alle prijzen staan vast!
Ik: Dus die ienieminiekeuken daar in die hoek zou nog net zo duur zijn als hij in een groot huis zou staan?
Keukenverkoper: Nou, nee, dan komen er wel prijzen bij, maar wij onderhandelen niet en bedriegen de klant ook niet. Kijk maar in onze prachtige glimmende folder! Kijk! Wij zijn on-der-schei-dend.
Ik: ...
Lief: Okee.. We kijken liever even rond. We moeten het namelijk eerst maar eens EENS worden over een keuken.
Ik: Ja, lijkt me op zich wel handig ja.

*Keukenverkoper duwt ons een folder in onze handen en blijft vervolgens heel hoopvol staan kijken als een puppy die nu toch echt wel z'n koekje-voor-goed-gedrag verwacht. Hij hijgde er nog net niet bij*

Toen we op dat moment besloten om toch maar bij een andere zaak te gaan kijken liep hij zomaar achter ons aan, wist ons nog net zijn kaartje op te dringen en zei "En vergeet onze levertijden niet he". Uit het niets. De levertijden. Jaja. Dat was vast het stukje uit z'n verkoopscript dat hij nog uit z'n laatste hersencel die nog niet door de gel was vernietigd wist te persen.

Dus, bij deze, de levertijden van de opdringerige keukenmeneer zijn geweldig. En verder moet je er ver uit de buurt blijven.

Volgende keer verder over hoe we uiteindelijk WEL een keuken wisten uit te zoeken.
Ik ga weer nakijken - Engelse brieven van VWO4, wat een feest!

Even wat pareltjes uit deze brieven ter afsluiting:

- "I love rising to Londen by airplain"
- "On my way to Glasgow I have to transfer at Melbourne and Sidney"
- "My train to Schiphol leaves at 5, I travel to Londen by plane, I have to change at Utrecht"
- "I don't not having an idea on how getting to Glasgow"
- "I travlling to Spain before but that was not at all succesvol"