Voor de klas

Er was een reactie op mijn laatste stukje! En toen besloot ik om toch maar weer eens wat te schrijven. Aan de ene kant wilde ik het hele weblog weghalen omdat het misschien wel erg persoonlijk is hier en daar, aan de andere kant vind ik het ook leuk het weer eens te proberen.

Vanaf het laatste berichtje, waarin de scriptie-wanhoop had toegeslagen, is mijn scriptie nog 1,5 keer afgekeurd, 1,5 keer herschreven, toen toch eindelijk goedgekeurd, ben ik met terugwerkende kracht in augustus afgestudeerd, ben ik begonnen met mijn nieuwe baan voor de klas en heb ik nu alweer bijna herfstvakantie. Jeetje, wat een rollercoaster. Scriptie-stress-scriptie-stress-scriptie-baan. Dat is zo’n beetje een samenvatting van mijn zomer en het begin van het nieuwe schooljaar. Inspirerend, niet? Vermoeiend, dat was het. En is het.

Het water staat me op het moment tot aan de lippen, want het lesgeven is slopend. Vond ik de stage druk? Hoe kwam ik erbij, 20 uur in de week voor de klas, zeven klassen, 176 leerlingen, 80 collega’s, een to-do lijstje dat maar niet leeg komt, dat is pas druk. Het is leuk, bij vlagen, maar ook godsgruwelijk moeilijk, slopend, tergend, als het niet wil, als je met hoofdpijn voor de klas staat, als je avond aan avond zit na te kijken en voor te bereiden, als een klas je tegenwerkt, als je niet streng genoeg bent, als je op vrijdagmiddag bibberend in de lerarenkamer zit omdat je zo moe bent, en als je dan je salarisstrook aan het eind van de maand ziet.. nouja, je snapt het. Maar, de mantra “het-eerste-jaar-is-het-moeilijkst-houd-vol-het-wordt-beter” houdt me op de been, en de leuke lessen maken het *oh cliché*, goed. Mijn brugklassers (“Mama, euh, juf, euh.. mevrouw! Ik moet iets invullen over “my sister”.. maar.. ik HEB helemaal geen zus!”) zijn engeltjes, mijn tweedeklaspubers (“Ja maar HIJ begon! Het is niet eerlijk! Mevrouhouw, u kunt mij er niet uitsturen!!”) zijn, tja, pubers, mijn derde klas zijn terroristen, mijn vierde klassen zijn lui maar slim, en mijn vijfdeklas is – mits gemotiveerd – interessant, leuk, en voelt ook zinvol. Alsof je echt iets met ze bereikt.

Al met al, een uitdaging. Een hele grote uitdaging. Soms vraag ik me af waar ik aan ben begonnen, waarom ik niet lekker makkelijk bij de bank ben blijven werken. Waarom ik als universitair afgestudeerde voor iets kies met zo’n laag salaris. Maar ik wil hier beter in worden, ik wil dit kunnen, en ik wil die leuke lessen, die leuke momenten koesteren. Dus we gaan gewoon door. Maar straks herfstvakantie, vier dagen weer klein zijn in Eurodisney, dat is fijn. Even opladen, en dan weer met goede moed verder. Met recht, “elke dag anders”.