Het zit er alweer een week op, maar toch vertel ik nog even over de laatste paar vakantiedagen. Vrijdag zijn we naar de Veluwe geweest. Ik was er ooit al eens geweest toen ik klein was, maar eigenlijk herinnerde ik me alleen nog maar de eendjes bij het Hubertusjachthuis. Zul je natuurlijk zien dat ik weer thuiskom met een foto van de eendjes bij het Hubertusjachthuis. Het bleken ganzen te zijn, trouwens, maar waarschijnlijk interpreteerde ik vroeger alles wat 'kwak' zei als een eend. Bij dat jachthuis zit ook een theehuis, waar we een ijsje hebben gegeten. Het was een beetje een beschamend moment dat ik me (gelukkig niet hardop) afvroeg waarom het toch in godsnaam zo moeilijk was voor het meisje wat ons hielp om het goede ijsje te pakken wat ik aan had gewezen.. totdat ik erachter kwam dat dat theehuis wordt gerund door verstandelijk gehandicapten. Oeps.

Wat verder echt briljant is in dat park zijn de witte fietsen die je gratis mag pakken om rond te fietsen door het park. Het leukste is het als je een stelletje hoort vitten over de zadels die pijn doen en het stuur wat te hoog/laag/gammel zit.. en de man die dan niet doorheeft dat je dat gewoon kunt verstellen. "Hèèènk, kijk nou eens even, dit ZIT toch niet zo.", waarop Henk met een boel gegrom toch maar weer afstapt, naar de fiets kijkt en zegt "ach, dat kleine stukje nog..". Geweldig. Ook enig als je je witte fiets wegzet om iets te gaan bekijken, en andere mensen denken "witte fietsen.. die mag je gratis pakken! Leuk!", om er vervolgens als je terugbent van het ijsje eten of museum bekijken erachter te komen dat iemand jouw fiets, met een zadel dat wèl goed zat, heeft meegenomen. Dankuwel.

Gelukkig bleven onze fietsen bijna tot het eind in ons bezit en zijn we nog naar het Kröller-Möller Museum geweest. De beeldentuin was erg mooi, al zou het leuk zijn geweest als er misschien iets meer informatie per kunstwerk bij had gestaan. Als niet kunst-kenner raak je namelijk bij zoveel moderne kunst al gauw in een "Goh. Een steen met gaten." en "bhehehe. Het lijkt wel een.. nouja, dàt.." stemming. De schilderijen van van Gogh waren wel prachtig, en het was ook interessant om te lezen hoe het museum tot stand is gekomen.

Afgelopen weekend, tenslotte, was het prachtig weer, maar omdat driekwart van Nederland op het lumineuze idee kwam om naar het strand te gaan heb ik maar van de gelegenheid gebruik gemaakt om Harry Potter uit te lezen. Enorm spannend, en een leuk eind, en natuurlijk ben ik verbrand in de zon. Nouja, m'n decoletté, that is. Omdat ik zat te lezen zit ik nu met schouders en decoletté waar de vellen los aan hangen en een wit gezicht, erg slim van me.