Vóór.

Omdat ik over het algemeen last heb van het niet-onder-woorden-kunnen-brengen-waarom-ik-iets-vind-syndroom beroep ik me vaak op artikelen of interviews of quotes die 'precies onder woorden brengen waarom ik iets vind'. En aangezien ik de afgelopen week heb lopen piekeren wat ik nou van die hele Europese Grondwet vind, ga ik hier stukjes quoten uit artikelen die mij hebben doen beslissen dat ik vóór ga stemmen. Ja dus. Ja voor de Europese Grondwet. Bij deze:

(Allebei uit Vrij Nederland)

"Windt het me op dat volgens de nieuwe Europese grondwet de Brusselse ambtenarij 'exclusieve bevoegdheden krijgt' op het terrein van de bescherming van de visstand? Nou, nee. [...] Een minister van Buitenlandse zaken die met één been in de EUroepese Raad en met het andere been in de Europese Commissie zit? Een gekunsteld compromis op het eerste gezicht. En dat de raad een vaste voorzitter krijgt die twee en een half jaar in functie mag blijven en als hij het heel goed doet nog één keer kan worden herkozne? Het zal me de reet roesten!

Toch zal ik gaan stemmen op donderdag 1 juni. Vóór de grondwet. Want wat is het alternatief? Dat het Europees Parlement een even machteloos lichaam zal blijven als het nu is. Dat nationale regeringen en bureaucraten het rijk alleen krijgen. Dat asielzoekers van het ene naar het andere land worden verwezen en grensoverschrijdende criminelen verder met rust worden gelaten. Een nee tegen de grondwet zal niet betekenen dat alles bij het oude blijft. Er gaat een psychologisch effect van uit in de richting van meer nationalisme. Frankrijk voor de Fransen, Engeland voor de Engelsen, Nederland voor de Nederlanders. Een béétje meer macht voor het parlement, een béétje meer samenwerking. Maar zo werkt politiek. De marges van de democratie zijn smal, schreef Joop den Uyl al. Je moet ze wèl benutten" (Max van Weezel)

en

"[M]inister Donner [...] zei met zoveel woorden dat als het project-Europa niet dooring, er oorlog op de loer ligt. Iedereen vond dat volkomen belachelijk, de ultieme chantage, waar had die man het over, zulke grote woorden en we hebben het tenslotte maar over de Europese grondwet. Maar ik vind dat verband terecht. Als ik aan de Europese grondwet denk, denk ik eerst aan kolen en staal, want zo is het begonnen [...]. Maar meteen daarna denk ik aan de oorlog. Europa is oorlog, of beter gezegd, de herinnering aan de oorlog en de manier waarop de politiek heeft geprobeerd om ervoor te zorgen dat het bij een herinnering blijft. Dat zijn de antecendent van de Europese Grondwet, dat is de heroïsche oorsprong van al die pietepeuterige artikelen [...] die wij allemaal niet willen lezen. [M]aar ik ben toch aan lezing van de Europese grondwet begonnen, en ik hou dat vol, omdat ik aan de oorlog denk. Achter al die juridische geestdoderij moet je wel degelijk Bergen-Belsen zien en Dresden. En Rotterdam en Zadkine [...]. Het enige doel van politiek is de vrede te bewaren. Dat is de ultieme rechtvaardiging van al die saaiheid. [U]iteindelijk gaat het over oorlog en vrede, en wuif het niet zomaar weg. [...] Saaiheid is de luxe van na de oorlog. […] Het werd oorlog in Bosnië en toen begreep ik dat je niet straffeloos een hele generatie kan opvoeden met mooie praatjes over ‘dat nooit meer’ en ‘opdat wij niet vergeten’ terwijl tegelijkertijd de gekte om zich heen grijpt in eigen huis. […] Tegelijkertijd de gewaarwording van de politieke impotentie van Europa. […] En toen kwam Amerika en werd er ingegrepen. Ik vind dat nog steeds een van de meer schaamtevolle feiten uit die toch al rijke Europese geschiedenis: de wezenloze onmacht van al die keurige, prettige landen. Wel de accijnsheffingen kunnen regelen, maar geen benul hoe je een oorlog kunt bedwingen. […] Ook daar gaat de Europese grondwet over. Sinds wanneer is het chic geworden om dat te ontkennen?” (Stephan Sanders)

Daarom ga ik vóór stemmen. Omdat het klimaat in Europa me niet aanstaat. Omdat rechten van mensen in heel Europa vastgelegd moeten worden. Omdat asielzoekers het verdienen om gelijk te worden behandeld in alle landen in Europa.
Omdat ik geloof dat het het proberen waard is.

Noem me een optimist.