2 maart 2005

Winterweer.

Ook al heb ik een hekel aan sneeuw, vandaag was toch wel grappig.
Het begon al hier op het station, vloekende mensen, kleumende mensen, en een hond die het allemaal wel leuk vond en vrolijk in de sneeuw aan het wroeten was.

EƩnmaal in Zwolle aangekomen begon de NS al vrolijk met "Wegens de weeromstandigheden..", maar gelukkig had mijn stoptreintje naar Groningen geen vertraging.
Onderweg zag ik een prachtig landschap aan me voorbij trekken, alles was bedekt met een dikke laag sneeuw. Bomen, weilanden, huizen, zelfs op de bankjes op de perrons lag een flink pak sneeuw. En toen kwam in Groningen de grootste verrassing: de bussen reden niet (waar ik weinig last van heb) en de hele binnenstad lag bedekt onder een laag sneeuw van zeker 40 centimeter. Dus wat doet een Twizzle dan.. juist: broek bij de laarzen inproppen, handschoenen aan, sjaal extra warm om en doorstappen maar :).

Het is dat ik vandaag al vrolijk wakker werd, anders had ik waarschijnlijk niet zo kunnen glimlachen om alle sneeuwtaferelen van uitglijdende mensen, auto's die niet wegkomen, kleine peuters die verwonderd om zich heen kijken wat voor raar wit spul er nou allemaal op de grond ligt en honden die als een gek met hun neus door de sneeuw heen graven.
Het was ook akelig stil in de binnenstad, op de paar dappere mensen na die de sneeuw trotseerden waren er bijna geen auto's of fietsers, en door het dempende effect wat de sneeuw heeft op het geluid hing er een apart sfeertje.

Op de terugweg was het allemaal iets minder grappig: 40 minuten vertraging met de trein en de bussen in mijn woonplaats reden ook al niet meer, dus ik was erg blij dat m'n vader me op kon halen met de auto. Wat trouwens ook nogal wat voeten in de aarde had want mensen hebben hem moeten helpen duwen omdat de auto niet wegkwam uit de sneeuw.
De lente is meteorologisch al begonnen. Alleen jammer dat Nederland er nog zo weinig van merkt. Maar ach, mooie plaatjes levert het in ieder geval wel op.

En ondertussen zit mijn lieve vriend ziek te wezen in Kenia, en mist hij dit grote pak sneeuw.
Toch wel naar als je zo ver weg zit, ik zou hem graag willen helpen en vertroetelen maar dat gaat nou eenmaal niet. Dus dan maar meeleven en lieve smsjes sturen en hopen dat het gauw weer beter gaat.

Nog maar 45 dagen :) we zijn bijna op de helft!

Geen opmerkingen: