Gelukkig. Na 9 dagen kan ik zeggen dat het toch een beetje begint te wennen.
Nu hij zelf ook wat went daar en zelfs vrolijk klinkt aan de telefoon wordt het hier ook een beetje makkelijker om gewoon door te gaan met wat ik normaal altijd deed.
Het bellen is nog steeds wel heilig; het is zo fijn om iemand's stem te horen als hij weg is. En we hebben ook ontdekt dat hij wèl post kan sturen EN ontvangen! Er is post hierheen onderweg en natuurlijk ga ik ook wat daar heen sturen. Even kijken hoe lang dat duurt; en dan weet ik wanneer ik iets voor z'n verjaardag moet sturen.
Het is nog steeds raar.
Maar het went een beetje.
Een heel klein beetje :).
30 januari 2005
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Komt goed hè Lotte... het gaat nu al de goede kant op!
gelukkig wel :)
Een reactie posten