Het zonlicht wordt gefilterd door de vlekken op de ruiten van de trein. De nieuwe sprinter zou eigenlijk de woorden licht en ruimte moeten ademen, maar vogelpoep, vette vingers en sleutelkrassen belemmeren het uitzicht van de lijn Hilversum - Amersfoort.
Hij kijkt naar voren, waar op de stoel tegenover hem een excentriek blauw en paars patroontje van streepjes en vlekjes is geprint. De neiging om met een pen het zich herhalende patroontje te omstrepen kan hij nog net onderdrukken. Zo zonder pen is het lastig. Het oog moet zich focussen op het punt waar het begon, vervolgens de weg zoeken naar dat zelfde punt ergens anders in het patroon, maar het beginpunt niet kwijtraken. Kijken naar het onderste streepje, dan twee-omhoog drie-naar-rechts, naar het bubbeltje rechtsboven, waarboven hetzelfde streepje staat als waar hij begon. Zo. Dat de treinstoelbekledingsontwerpers niet denken dat mensen zich laten foppen door quasi-chaotische patroontjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten